Η περίπτωση ένας πρώην πρόεδρος να περνά την πύλη μια φυλακής δεν είναι συνήθης και όταν συμβαίνει δημιουργεί πολύ θόρυβο.
Αυτό συνέβη και στην περίπτωση του Νικολά Σαρκοζί του άλλοτε ατρόμητου προέδρου που είχε συζητηθεί τόσο για τις πολιτικές του αποφάσεις, όσο και για την προσωπική ζωή, αλλά αυτό δεν είναι και τόσο σπάνιο στη Γαλλία.
Η καταδίκη του για την χρηματοδότηση προεκλογικής εκστρατείας από λεφτά που προήλθαν από καθεστώς Καντάφι ήταν μια βόμβα για τα γαλλικά πολιτικά χρονικά, καθώς δεν συμβαίνει κάθε μέρα. Ούτως ή άλλως σε όλον τον πλανήτη δεν υπάρχει πολιτικός, ακόμα και ο πλέον ύποπτος για έκνομες ενέργειες που να μην πιστεύει ότι βρίσκεται στο απυρόβλητο. Αυτό και το θεσμικό πρόβλημα σε μια δημοκρατία. Όταν οι πολιτικοί θεωρούν εαυτούς άτρωτους.
Παρά την πεποίθηση ότι δεν θα βρεθούν ποτέ καταδικασμένοι, οι πολιτικοί δείχνουν ευάλωτοι και μικροί όταν – σπάνια- καταδικαστούν για κάποιο αδίκημα. Υπάρχει πάντα το εύκολο αφήγημα της πολιτικής δίωξης, αλλά συνήθως δεν πείθεται κανείς από αυτό. Ο Σαρκοζί όχι μόνο καταδικάστηκε, αλλά αναγκάστηκε να οδηγηθεί και σε κελί φυλακής, μπαίνοντας σε μία εμπειρία που δεν υπήρχε ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του.
Άντεξε μόλις 20 μέρες και περιγράφει την διαμονή του στη φυλακή ως έναν εφιάλτη. Οι πληροφορίες έλεγαν ότι ήταν απομονωμένος και πως έτρωγε μόνο το γιαούρτι. Τελικώς απελευθερώθηκε με την υποχρέωση να φορά το γνωστό «βραχιολάκι» το οποίο είναι βέβαιο ότι θα είναι βαρύτερο από κάθε άλλο καταδικασμένο. Γιατί το χειρότερο για έναν πολιτικό που είχε βρεθεί στην κορυφή δεν είναι η ίδια η ποινή, είναι η ατίμωση και αυτή η «ποινή» δεν μπορεί να ανακληθεί από κανένα δικαστήριο.
Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε εδώ!
Με το WordPress Automatic Plugin από την codecanyon
Πλέον στην ιστοσελίδα μας δημοσιεύονται αυτόματα άρθρα μέσω «RSS feeds».
Από όποια σελίδα μας τα προσφέρει!
Δεν φέρουμε καμιά απολύτως ευθύνη για το περιεχόμενο.
Αν πιστεύεται πως αυτό το άρθρο πρέπει να διαγραφεί μην διστάσετε να μας βρείτε στα social media.
