Καθ’ έξιν αποβολές: Ένα σύνθετο και δύσκολο θέμα για τον ειδικό της γονιμότητας

Οι καθ’ έξιν αποβολές είναι ένα από τα πιο δύσκολα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει ο ειδικός της γονιμότητας.

Του Δρ Σφακιανούδη *

Με τον όρο αυτό περιγράφουμε την απώλεια τουλάχιστον τριών κατ’ εξακολούθηση κλινικά ανιχνεύσιμων κυήσεων, που αναγνωρίστηκαν δηλαδή στον υπέρηχο. Η συχνότητα των περιστατικών με καθ’ έξιν αποβολές δεν ξεπερνά ευτυχώς το 4% στον γενικό πληθυσμό.

Διακρίνονται σε πρωτοπαθείς καθ’ έξιν αποβολές και δευτεροπαθείς καθ’ έξιν αποβολές. Πρωτοπαθείς καθ’ έξιν αποβολές είναι οι καθ’ έξιν αποβολές οι οποίες αφορούν εγκυμοσύνες με τον ίδιο σύντροφο χωρίς ποτέ κάποια από αυτές ή κάποια άλλη να έχει ξεπεράσει την 24 η εβδομάδα κύησης. Δευτεροπαθείς καθ’ έξιν αποβολές είναι εκείνες οι αποβολές οι οποίες συμβαίνουν αφού έχει προηγηθεί εγκυμοσύνη η οποία συνεχίστηκε και πέραν από τις 24 εβδομάδες. Οι δευτεροπαθείς καθ’ έξιν αποβολές είναι λιγότερο συχνές από τις πρωτοπαθείς.

Η διερεύνηση των αιτιών οδηγεί σε ανεύρεση προφανούς παθογενετικού παράγοντα μόνο σε 20-25% των περιπτώσεων με καθ’ έξιν αποβολές.

Τα ορμονικά αίτια είναι ίσως τα πλέον συχνά αίτια . Αφορούν πάνω από το ένα τρίτο των περιστατικών αυτών. Διαταραχές στον θυρεοειδή όπως ο υποθυρεοειδισμός και λιγότερο συχνά ο υπερθυρεοειδισμός, διαταραχές στο μεταβολισμό της γλυκόζης όπως η υπογλυκαιμία, η υπερινισουλιναιμία και οι υπεργλυκαιμίες, καθώς και προλακτινώματα είναι σε θέση να οδηγήσουν με μεγάλη ευκολία στην απώλεια της κύησης συνήθως στο πρώτο τρίμηνο.

Για το λόγο αυτό τα περιστατικά αυτά πρέπει να αντιμετωπίζονται συντονισμένα από μία ομάδα θεραπευτών που να περιλαμβάνει γυναικολόγο, ενδοκρινολόγο, διατροφολόγο και ψυχολόγο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν όσο το δυνατό πιο σωστά και ολοκληρωμένα.

Στις καθ’ έξιν αποβολές πολύ σημαντικό παράγοντα αποτελούν επίσης οι λοιμώξεις και οι ανοσολογικοί παράγοντες, σε σχέση με την κλινική σημασία και την παθογένεια τους και έχουν οδηγήσει την επιστημονική κοινότητα σε μια τεράστια διαμάχη. Η προσωπική μου εμπειρία με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η χρόνια ενδομητρίτιδα προδιαθέτει με βεβαιότητα σε καθ’ έξιν αποβολές και ότι οι ανοσολογικοί μηχανισμοί σίγουρα εμπλέκονται στο φαινόμενο αυτό. Η δυσκολία έγκειται στην ταυτοποίηση του υποκείμενου παθογενετικού παράγοντα και στην «ειδική» θεραπεία του.

Οι ανοσολογικοί μηχανισμοί είναι δαιδαλώδεις και η χρόνια ενδομητρίτιδα πολύ εύκολα αποκρύπτεται από καλλιέργειες ενδομητρικών κυττάρων, την βιοψία ενδομητρίου και την καλλιέργεια κολπικού υγρού. Προσωπικά, όταν έχω έντονη κλινική υποψία ενδομητρίτιδας διενεργώ υστεροσκόπηση, αναζητώ κλινικά σημεία της, προχωρώ σε βιοψία ενδομητρίου και θεραπεύω τις ασθενείς εμπειρικά με το κατάλληλο αντιμικροβιακό σχήμα. Είναι πάρα πολλές οι περιπτώσεις ασθενών που έχω να θυμάμαι που έχουν ευεργετηθεί από τη συγκεκριμένη προσέγγιση.